Hoe is het om als homo in China te wonen?

Lesbienne zijn in China – geschreven vanuit ervaring

Toen ik net naar Beijing verhuisde was ik een beetje nerveus. Ik had wat onderzoek gedaan en alles leek erop te wijzen dat, hoewel het homohuwelijk niet wordt erkend in China, ik als homo in China geen problemen zou krijgen. Het was in ieder geval niet illegaal en de meeste mensen hadden de mentaliteit van “het zijn niet mijn zaken, dus ik geef er niet om”.

Er was online niet heel veel informatie te vinden over homo in China zijn en er leek geen ‘scene’ te zijn, zoals ik gewend was in Londen en Barcelona. Maar aangezien ik net getrouwd was, vond ik het op zich wel een prettig idee om minder gay bars en clubs te bezoeken en in plaats daarvan meer avonden knus op de bank met mijn vrouw door te brengen. Ik had ook gelezen dat veel homoseksuele Chinezen hun geaardheid verborgen hielden, vanwege de verwachtingen van hun families. Ik vroeg me dus wel af of mijn vrouw en ik onze geaardheid ook stil zouden moeten houden.

Wat te verwachten als homo in China

Het is niet geweest zoals ik verwachtte. Er zijn wat ongemakkelijke momenten geweest, maar niet omdat mensen gemeen of homofoob zijn. Het is simpelweg dat ze het niet begrijpen. Ik vertel mensen dat ik getrouwd ben en ik draag ook een ring, dus het is niet iets wat ik verborgen kan of wil houden.

Toen ik net aankwam in China besloot ik om Chinese lessen in Beijing te volgen. Mijn docent vroeg vaak naar ‘ni de airen‘. Ze ging er natuurlijk van uit dat ik getrouwd was met een man, maar dat kon je niet afleiden van het woord ‘airen‘, wat vertaalt naar ‘geliefde’. Het was prima, tot ze op een dag in het bijzijn van mijn klasgenoten vroeg: ‘ni de zhangfu gongzuo zai nar?‘.

Ik corrigeerde haar niet, maar reageerde met ‘Wo de airen shi laoshi‘. De vragen over ‘zhangfu‘ bleven echter komen. Al snel hadden mijn klasgenoten door dat ik homo ben en getrouwd ben met een vrouw. Ongeveer een week later kwam mijn docent naar me toe om zich te verontschuldigen. Ze dacht dat ik getrouwd was met een man. Ze wist oprecht niet dat vrouwen ook met elkaar getrouwd konden zijn en ze had veel vragen.

Ze had er geen afkeer voor, maar was gefascineerd. Dat was in het algemeen hoe men reageerde.

Het feit dat ik homo ben wordt óf genegeerd, met een soort van ‘wat maakt het uit’ attitude, óf er wordt met fascinatie op gereageerd. Ik heb twee ayi’s (Chinese tantes die je huis verzorgen) gehad tijdens mijn verblijf hier. Met de laatste ben ik erg hecht geworden. Mijn vrouw en ik kunnen onze liefde uiten als ze in de buurt is. Dan heb ik het gewoon over de normale dingen, zoals een kus voordat ze naar haar werk gaat. Mijn ayi reageert daar helemaal niet negatief op en ik voel me volledig op mijn gemak.

Een gezin starten in China

De echte uitdaging wat betreft begrip en acceptatie kwam toen mijn vrouw en ik besloten om een gezinnetje te stichten. We waren eraan gewend geraakt dat we als homo in China hand in hand over straat konden. Niemand gaf er iets om. Veel hetero vrienden (zowel mannelijk als vrouwelijk) lopen zelfs hand in hand over straat in China en veel Chinese hetero mannen kleden zich erg uitbundig met glinsterende shirts en tassen. Ik had ook al veel andere homoseksuele stellen gezien, zowel mannelijk als vrouwelijk. Maar ik had nog niet eerder een homoseksueel stel met kinderen gezien.

Mijn vrouw werd als eerste zwanger en als er mensen geschokt waren toen ze er achter kwamen, dan wisten ze dat goed te verbergen. Ik had verwacht dat er wat ongemakkelijke vragen zouden komen, zoals ‘hoe is dat mogelijk?’, of ‘waar is de vader van de baby?’, maar niemand vroeg ernaar. Dit kan ermee te maken hebben dat de meeste Chinese mensen met wie ik werk enigszins verwesterd zijn. Of het kan komen door de Chinese cultuur, waarin mensen geen gezichtsverlies willen leiden of mij schaamte willen toebrengen. We gingen ook naar internationale artsen, dus daar hadden we ook geen problemen.

Mijn oudste zoon Ezra is geboren in het Verenigd Koninkrijk, waar mijn vrouw en ik een paar maanden na de geboorte bleven voordat we terugvlogen naar China. We besloten om direct het proces voor een tweede baby in gang te zetten, omdat we wisten dat het erg lang kan duren om zwanger te worden via inseminatie. Het bleek dat ik erg vruchtbaar ben en onze tweede zoon Byron werd slechts 11 maanden na Ezra geboren in Beijing.

Problemen begonnen te verschijnen

Dit is wanneer ons leven wat moeilijker begon te worden. Het is niet dat iemand een probleem had met onze zoons of er afkeer tegen hadden dat we hadden besloten om een gezin te starten. Iedereen was erg aardig. Het probleem zat hem in de bureaucratie. In China vroegen mensen ‘wie is de moeder?’ en het voelde niet altijd acceptabel om te zeggen ‘dat zijn we allebei’. Zeker niet wanneer het ging om politieagenten, ambtenaren of artsen.

Ten eerste kon de naam van mijn vrouw niet op het geboortecertificaat staan. Dit was erg moeilijk om te accepteren. We staan allebei op het geboortecertificaat van mijn oudste zoon, omdat hij in het Verenigd Koninkrijk is geboren. De Chinese artsen in het ziekenhuis waren ook wat meer verward door de situatie dan de westerse artsen die we hadden gehad in de internationale kliniek, maar dat begrepen we. Het was een cultuur dingetje.

De echte frustratie begon met het aanvragen van een visum voor Byron. Het was al moeilijk genoeg geweest om Ezra’s visum aan te vragen in het Verenigd Koninkrijk, maar het was in China nog moeilijker. Om China te kunnen verlaten om terug te verhuizen naar het Verenigd Koninkrijk, had Byron een visum nodig. Om een visum te krijgen hadden ze echter de toestemming van beide ouders nodig, en mijn vrouw werd niet als ouder gezien.

Ze begrepen niet waarom er geen vader op het geboortecertificaat stond en ze zeiden ‘iedereen heeft een vader’. Het was erg lastig om aan de Chinese politie uit te leggen wat een spermabank is en ik bleef in tranen achter toen ze me vertelden dat Byron zonder toestemming van de vader gene visum zou krijgen en daarom het land niet zou kunnen verlaten.

Uiteindelijk besloten ze dat brieven van de vruchtbaarheidskliniek in Denemarken en de spermabank in de VS genoeg zouden zijn en kregen we het visum! Het was erg hard werken, maar het was een situatie die uiteindelijk op te lossen was en verreweg de moeilijkste situatie die we hier hebben ondervonden vanwege onze seksualiteit.

China zit vol met pieken en dalen, met moeilijke situaties en ongelofelijke ervaringen. Ongeacht welke complicaties je tegenkomt, alles is uiteindelijk op te lossen en er is niks zo onoverkomelijk dat het je tegen zou moeten houden om hierheen te komen en deze geweldige cultuur te ervaren.

Als buitenlandse homo in China wonen is geen probleem.

Verreweg de grootste problemen die je als homo in China meemaakt zijn bureaucratisch. Dus als je van plan bent om te trouwen of een kind te krijgen als homo stel in China, dan kan het moeilijk zijn. En ja, als Chinees kan je tegen beperkingen aanlopen vanwege verwachtingen van familie, maar ik begrijp dat dit wel langzaamaan beter wordt. Je seksualiteit lijkt veel minder invloed te hebben op je leven in China dan in westerse landen. Er is steeds meer een gay scene met bars zoals Adams, met name in gebieden die populair zijn onder buitenlanders.

Ook is er een LGBT groep in Beijing, die zowel buitenlandse als Chinese leden heeft, en in Shanghai is er zelfs ieder jaar een gay pride parade. Er is een grote ondergrondse gay scene in Beijing, met name voor mannen, maar er zijn ook enkele gay clubs en je zal homo stellen hand in hand over straat zien lopen. Ik heb me nooit onveilig gevoeld als homo in China en hetzelfde kan ik niet zeggen over het Verenigd Koninkrijk.

Als je op zoek bent naar een stad met een heel groot gay nachtleven, dan is Beijing misschien niet de stad voor jou. Als je naar Beijing wilt komen om de vele mooie plekken te ontdekken of om Chinees te studeren, maar je bent bang dat het een probleem kan zijn dat je homo bent; maak je geen zorgen.

Mijn naam is Narelle McGregor en ik heb bij LTL gewerkt. Ik ben een gelukkig getrouwde lesbienne uit het Verenigd Koninkrijk die gezegend is met twee prachtige zoons. Ik hou van koken, voetbal kijken (ENORME West Ham United fan), lezen en natuurlijk het delen van mijn ervaringen van mijn leven in China.

Meer van LTL?

Als je meer wilt horen van LTL Mandarin School, meld je dan aan voor onze nieuwsbrief! Hierin geven we je handige tips voor het leren van Chinees, nuttige apps om de taal te leren en houden we je op de hoogte van alles wat er gebeurt op onze LTL scholen. Meld je hieronder aan en wordt onderdeel van onze steeds groeiende gemeenschap!